donderdag, september 29, 2011

RC ‘t Gooi 4 - Pickwick Players 3

“Mooi weer, hard rugby en een goede derde helft gaan ons weekend tot een groot feest maken.“
Dat was het idee.

Het begon goed: mooi weer, hard rugby met meteen in de 1e minuut een try voor ons.
En het eindigde goed met een mooie derde helft met een leuke rugbyshow van het derde om naar te kijken.

Maar tussen de 1e minuut en de derde helft begon het snel minder te worden. De zon ging weg, het begon te regenen en van de gemaakte afspraken (rugbyen zoals op training geoefend) kwam steeds minder terecht. American-football-passes over 40 yards werden afgewisseld met mooie individuele acties van “hoe isoleer-ik-mijzelf” , “ik-doe-het-nu-even-anders-dan-afgesproken” en “waarom-naar-voren-als-het-naar-achteren-minder-moeite-kost”.

Het was dat de Pickwick-players een onervaren team hadden opgesteld, daardoor stond het met rust toch nog 40-0.

Met het uitvallen van Dorre viel ook de coördinatie enigszins uit. Door goed technisch fröbelwerk wisten we onszelf zowaar onder druk te zetten. Al zigzaggend in eigen 20-meter-gebied als een kip zonder kop (Monthy Python’s Ministry of Silly Walks was er niets bij) en dan de bal laten vallen of naar voren te passen, gaven we onze opponenten alle gelegenheid om te scoren. Gelukkig waren zij onervaren én onhandig.

80-0 was de eindscore. Simpele walk-over zou je denken, maar toch was iedereen op het einde behoorlijk uitgeput. Kwam met name doordat sommigen zoveel praatten en daarom geen adem meer hadden, en doordat anderen daar weer heeeel moe van werden.

Al met al een mooie wedstrijd die ik niet had willen missen. Want er waren ook Gooi-spelers die gewoon hun werk deden zelfs al hadden ze een Pickwick-shirt aan.

MotM
Arthur van Voorst

maandag, september 26, 2011

Gooi 3 – Den Helder 1

Donderdag werd er weer een klein beetje gemopperd na detraining. Opnieuw ronselde Het Tweede een aantal spelers uit de Zelectie. Alsbepaalde mensen met jugs rondlopen, moet je oppassen….Het zou zondag weerhangen en wurgen worden voor met name Het Derde. Natuurlijk hebben we altijdvoldoende kwaliteit, maar kwantiteit wordt op onze leeftijd ook steedsbelangrijker! 5 wissels hebben we door de bank genomen wel nodig en dat zat ervoor zondag niet bepaald in.





Plan B dan maar: veel Worldcup kijken en zo inspiratieopdoen om boven onszelf uit te stijgen. Het meer dan vullende volle Engelseontbijt zorgde voor de brandstof, Australie - Ierland, en voor de diehardsSamoa - Wales, voor de juiste mindset. Met stoom uit de oren arriveerde een iederzondag in de kleedkamer. En daar wachtte een aangename verrassing: het 2ewas afgebeld, opeens zaten we ruim in de spelers, want veel puppies wildenmeedoen met de volwassen jachthonden. Op een oude fiets moet je het leren,steunde mijn lerares Frans altijd al.




Dan de wedstrijd: alles viel op z’n plek en het regendetries. In de eerste helft was het close, omdat de Helderse mannen geencadeautjes gaven. Het bleef hard werken tegen een krachtig pack. Maar deopvolging was fantastisch. Volgenssommigen ging het af en toe té snel?!




Off load na off load, vele fasen achter elkaar vandriekwarten naar pack en vice versa. Ik telde op een gegeven moment zesvoorwaartse fasen achter elkaar! (Kan dat wel, trainer?) Vervolgens maakte delijn het bekwaam af. Imed wist als meer dan elegante winger. 80 minuten langzijn broekje schoon te houden door vóór contact wonderschone kickjes tegeven. Helaas moest Martijn Heining alvluks het veld verlaten met een knieblessure, hopelijk is het niet te ernstig,want zonder Martijn speelt het veel minder fijn.




Kortom, de ouwe mannen hebben de jeugd weer iets gegeven omover na te denken: pijn is fijn, de telefoon is er niet om af te bellen en ophet veld ben je samen nooit alleen.




Allard Posthuma









Ps Die nieuwewinger heet Allèrt, spreek dat ook zo uit, dat scheelt ons allebei eenhoop loopwerk!




Ps 2. Een compliment voor de ref. Dankzij hem een harde maarfaire pot zonder gezeur. Heerlijk.